သူ့စကားကို ဟုတ်သည်ဟုလည်း မဆို၊ မဟုတ်ဘူးလို့လဲ မဆိုဘဲ မတင်မကျ ပြောဆိုခြင်းမျိုးကို ““ခက်တင် မောင်းနင်း ပြောနည်း”” ဟု ခေါ်ကြပါသည်။
ဤပြောနည်းကို ပမာပြရလျှင်-
တစ်ခါက မှူးမတ်ဗိုလ်ပါတစ်စုဟာ ယုတ်မာ ဆိုးညစ်လှသော သူခိုးစစ် သူခိုးမှန်တစ်ယောက်ကို သတ်ပစ်ဖို့ ဖမ်းလာခဲ့ပါသည်။
အဲဒီအခါ သူခိုးဖြစ်သူက ပရိယာယ်ဖြင့် ဖမ်းသူများ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်စေရန် “ကျနော် သူခိုးအစစ် မဟုတ်ပါ၊ သူခိုး အစစ်မှာ သူရှေ့ နားမှာ ထွက်ပြေးသွားပါပြီ၊ ကျနော်က တောင်ဖီလာဆရာတော်ထံ ပညာသင်နေသော တောင် ဖီလာ ဆရာတော့်တူအရင်းဖြစ်ပါသည်” ဟု ပြောလိုက်လေသည်။
ထိုအခါ အမတ်ဗိုလ်ပါတို့လည်း ဇဝေဇဝါဖြစ်ပြီး သူ့ကို ခေါ်ကာ ဆရာတော့်ထံ သွားရောက်ကာ တူ ဟုတ် မဟုတ် မေးမြန်းလျှောက်ထားလေတော့သည်။
ဆရာတော် စဉ်းစားသည်မှာ-
“ငါ့တူ ဟုတ်သည်ဟု ပြောလိုက်ရင် ငါ မုသားမလွတ်ဘူးဖြစ်နေသည်၊ ဒါပေမယ့် မဟုတ်ဘူးလို့ ပြောရင်လည်း သူ အသတ်ခံရတော့မယ်”” လို့ စဉ်းစာမိလိုက်သည်။
သို့အတွက်ကြောင့် ဆရာတော်ပြောလိုက်သည်က ““ဒီလူငယ် ငါ့တူ မဟုတ်ဘူးလို့ ဘယ်သူ ပြောသလဲ””လို့ပဲ ပြောပြီး ကိုယ့်လုပ်ငန်းကိုယ် လုပ်နေလိုက်ပါတော့သည်။
မှူးမတ်ဗိုလ်ပါများလည်း ဆရာတော့်မိန့်သည့် မတင်မကျစကားကို ထပ်မမေးမြန်းတော့ဘဲ တူအရင်းဟု ထင်မှတ် ကာ ဖမ်းလာသည့်လူငယ်ကို လွှတ်ပေးလိုက်ပါတော့သည်။
ဤသို့ မတင်မကျ ပြောသော အသွင်ကို ““ခက်တင် မောင်းနင်း စကားပြောနည်း””ဟု မြန်မာတို့ ဆိုစမှတ် ပြုခဲ့ကြပါသည်.....။
မြန်မာ့ စကားကြီး ၁၀-မျိုး အပြီးသတ်ပါပြီ။
လှပပြီး မွှေးကြိုင်လန်းဆန်းသော ပန်းများအားလုံး နာမည်ကိုယ်စီဖြင့် တင့်တယ်နိုင်ကြပါစေ.......။
No comments:
Post a Comment