တိုက်ကြက်တို့သဘောသည် ခွပ်မည်ပြုသော အခါ နောက်သို့ ဆုတ်ဟန်ပြု၍ တကယ် ခွပ်သော အခါမှသာ အားမာန်အပြည့်ဖြင့် စီး၍ခွပ်သကဲ့သို့ စကားအရာတွင်လည်း တစ်ဖက်လူ၏ အလိုကို လိုက်တန်သရွေ့ လိုက်ပြီး
ပြောဆိုလျှင် မိမိဘက်က အသာစီးရသည့်အခါမှသာ အထက်စီးဖြင့် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ပြောဆိုသော စကားမျိုးကို
““ကြက်ဆုတ်ခွပ်ပစ် စကားပြောနည်း””ဟု ခေါ်ကြပါသည်။
ဤနည်းကို ဥပမာပြရလျှင်
တစ်ခါက အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံမှ တိုင်းတစ်ပါးသား သံအမတ်နှင့် အင်းဝနေပြည်တော်ရှိ ပညာရှိအမတ် ဦးပေါ်ဦးတို့
စကားစစ်ထိုး ပြောဆိုခဲ့ကြပြီးနောက် နှစ်နိုင်ငံပြည်ရွာတို့ သာယာဝပြောကြောင်း၊ မြန်မာပြည်တွင် ၁၂-လ ရာသီအလိုက် ပွဲတော်များကျင်းပကာ စည်ကားသိုက်မြိုက်လျက် ရှိကြောင်း အမတ်ကြီး ဦးပေါ်ဦးက မြန်မာ ပြည်၏ ဖွံ့ ဖြိုးတိုးတက်သာယာပုံကို ချီးမွမ်းခန်းဖွင့် ပြောဆိုခဲ့ပါသည်။
ယင်းသို့ ဦးပေါ်ဦးပြောစကားကို သံအမတ်က ပြန်လည်ပြောကြားသည်မှာ-
““မြန်မာပြည်၌ ပွဲလမ်းသဘင်သာ စည်ကားသည်မဟုတ်ပါ၊ ကျနော်တို့ သံအဖွဲ့အင်းဝနေပြည်တော်သို့ လမ်း လျှောက်လာရာ၌ လူကြီး လူငယ် မရွေး တအံ့တသြ ရင်သပ်ရှုမော ကောင်းချီးသြဘာပေး ကြည်ရှုကြပါသည်””- ၀င့်ကြွားစွာ ပြောလိုက်လေသည်။
ထို သံအမတ်၏ ၀င့်ဝါသော ထိုးနှက်ချက်ကို ဦးပေါ်ဦးက တန်ပြန်ချေဖျက်ပြောဆိုပုံကတော့-
““ကျနော်တို့ အင်းဝနေပြည်တော်တွင် ဘုရင့်စွယ်စုံဆင်ကို ကကြိုးတန်ဆာများဆင်ပြီး တစ်နေ့သုံးကြိမ် ရေချရေချိုး ဆင်းသော်လည်း မည်သူမျှ လာရောက်မကြည့်ခဲ့ပါ၊
သို့သော် တစ်ခါတော့ သစ်ဆွဲဆင် တောရိုင်းဆင် တစ်ကောင် မြို့ပေါ်ရောက်လာသည့်အခါ အားလုံးထွက်ပြီး အထူးအဆန်းသဖွယ် ကြည့်ကြပါသည်”” ဟု ထိုးနှက်ပြောဆိုလိုက်ပါတော့တယ်။
ိထိုအခါ သံအမတ်လည်း ဘာမျှ မပြောနိုင်တော့ဘဲ ငြိမ်သွားတော့သည်။
ဤကဲ့သို့ တစ်ဖက်သားအား လိုက်လျောသလို နောက်ဆုတ်ပြီး ပိုင်နိုင်သည့်အခါမှ ရှေ့ထွက်ထိုးနှက်ပြောဆိုခြင်း ကို ““ကြက်ဆုတ်ခွပ်ပစ် စကားပြောနည်း”” ဟု မြန်မာတို့ ဆိုစမှတ်ပြုခဲ့ကြပါသည်။
No comments:
Post a Comment