ဆင်ဝှေ့ရန် လိုက်လာသည့်အခါ လွတ်ရာလွတ်ကြောင်း လှည့်ပတ်ရှောင်တိမ်း ပြေးတတ်ပါက အသက်ဘေးမှ ချမ်းသာရာ ရရှိသလို စကားပြောရာတွင်လည်း မိမိအသက်ဘေးအန ္တရာယ်ကျရောက်မည့် အကျဉ်းအကျပ် စကားမျိုးကို အန ္တရာယ်မှ လွတ်ကင်းအောင် စကားပရိယာယ်ဖြင့် ရှောင်လွှဲပြောဆိုတတ်ခြင်းကို ““ဆင်ဝှေ့ ရန်ရှောင် စကားပြောနည်း”” ဟု ခေါ်ဆိုကြပါသည်။
ဆင်ဝှေ့ ရန်ရှောင် စကားပြောနည်းကို ပမာပုံဆောင်ပြရပါလျှင်-
တစ်ခါတုန်းက ဘုန်းခေါင်ညီရင်း အိမ့်ရှေ့မင်းသည် ကြည်ညိုသဒ္ဒါလွန်ကဲသဖြင့် ကျောင်းဆောက်လှူဒါန်းရာ၌
အောက်ခြေယက်မထိ အောက်ပိုင်းများကိုပါ ရွှေချထားသည်ကို မြို့ဝန်မင်းတွေ့ရှိသောအခါ မသင့်လျော်သည့် အတွက် အောက်ပိုင်းမှ ရွှေများကို ဖျက်စေခဲ့ပါသည်။
ထိုအကြောင်းကို အိမ်ရှေ့မင်းသားတွေ့မြင်ပြီး ဒေါသအမျက် ပြင်းထန်စွာ ထွက်သဖြင့် မြို့ဝန်ကို ချက်ချင်း သတ်မည်ဟု ခေါ်စေခဲ့ရာတွင် မြို့ဝန်မင်းက အိမ်ရှေ့ စံမင်းသားကို လျှောက်ထားရာ၌-
““အရှင်မင်းသား သည်းခံခွင့်လွှတ်တော်မူပါ၊ အရှင်သည် ဘုန်းသမ ္ဘာပြည့်စုံသူဖြစ်သောကြောင့် တစ်နေ့မှာ ဧကန် ဘုရင်ဧကရာဇ်ဖြစ်မည့်သူပါဘုရား၊ ထိုအချိန်ကျမှ ကျောင်းတစ်ကျောင်းလုံးကို အောက်ခြေပါမကျန် ရွှေချ နိုင်ရန်အတွက် အခု ခဏ ချန်လှပ်ထားတော်မူပါဘုရား”” ဟု လျှောက်ထားလေသည်။
ထိုအခါ အိမ်ရှေ့ စံမင်းသားလည်း အမျက်ပြေပြီး နှစ်သက်တော်မူကာ ဆုလာဘ်တော်များပင် ပေးသနားစေ ခဲ့ပါသည်။
ဤကဲ့သို့ တစ်ဖက်သားကို အမျက်ပြေစေရန်နှင့် မိမိလည်း အန ္တရာယ်ကင်းစေရန် အတွက် စကားအရာ လိမ္မာ ပါးနပ်စွာဖြင့် လှည့်ပတ်ပြောဆိုတတ်ခြင်းကို ““ဆင်ဝှေ့ ရန်ရှောင် စကားပြောနည်း””ဟု မြန်မာတို့ ဆိုရိုးပြုခဲ့ကြ ပါသည်။ ဆက်ရန်........
No comments:
Post a Comment